Verbum

ве́нтыль, ‑я, м.

Спец.

1. Клапан для рэгулявання патоку вадкасці, пары, газу і пад.

2. Клапан у музычных інструментах для змены вышыні гуку.

[Ням. Ventil з лац.]

ве́нтыльны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да вентыля.

вентыля́тар, ‑а, м.

Прыстасаванне для ўзмацнення перамяшчэння паветра; праветрывання. Выцяжны вентылятар. Цеплавы вентылятар.

вентыля́тарны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вентылятара.

вентыляцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вентыляцыі. Вентыляцыйныя трубы.

вентыля́цыя, ‑і, ж.

1. Праветрыванне закрытага памяшкання. Вентыляцыя пакоя.

2. Прыстасаванне або сістэма прыстасаванняў для ўзмацнення перамяшчэння паветра. Пераманціраваць вентыляцыю.

[Лац. ventilatio.]

ве́нца, ‑а, н.

Абадок, які ахоплівае што‑н. Венца снарада.

венцано́сец, ‑носца, м.

Уст. Манарх, гасудар.

венцано́сны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Урачысты эпітэт манархаў.

ве́нцер, ‑а, м.

Рыбалоўная сетка ў выглядзе мяшка, нацягнутага на абручы. Лавіў наш дзядзька нераткамі І венцярамі, і сачкамі, Ды аднаго ўсё ж бракавала: У дзядзькі чоўна неставала. Колас.

[Ад літ. vénteris.]