Verbum

анлайнавы слоўнік

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ў ф х ц ч ш э ю я -.

а е ё з і л о р у ы э ю я ’

б г д е ё ж з й к л м н р с т ф х ц ч ш я

бурыме́, нескл., н.

Верш на зададзеныя рыфмы.

[Ад фр. bouts rimés — рыфмаваныя канцы.]

буры́цца, бурыцца; незак.

Разм.

1. Разбурацца, рушыцца, развальвацца. // перан. Разбурацца, аказвацца нежыццёвым.

2. Зал. да бурыць.

буры́ць, буру, бурыш, бурыць; незак., што.

Разм.

1. Разбураць, рушыць; абвальваць. Землетрасенні бураць гарады, Плантацый не шкадуюць ураганы... Лось.

2. Свідраваць, прабіваць грунт спецыяльным інструментам.

бурэ́нне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. бурыць.

бурэ́ць, ‑эе; незак.

Станавіцца бурым.

бур’я́н, ‑у, м., зб.

Агульная назва буйнасцябловага пустазелля; наогул усякае пустазелле. За гумном.. на высокім узгорку тырчыць аброслы бур’яном нямецкі дот, яшчэ з першай сусветнай вайны. Брыль.