Verbum

багамо́лле, ‑я, н.

Уст. Паломніцтва, хаджэнне набожных людзей на маленне да святых мясцін.

багамо́льны, ‑ая, ‑ае.

Набожны чалавек, які многа і часта моліцца. Пануры і багамольны Нічыпар, дробны злодзей і скнара, не мог заўладаць зямлёй, яна заўладала ім. Чарнышэвіч.

багамо́льня, ‑і, ж.

Уст. Памяшканне для малення. Аднакурснік пачаў шаптаць, што касцёл гэты пабудавалі ў 1395 годзе на месцы языч[ніц]кай багамольні жонкі князя Вітаўта. Карпюк.

багара́, ‑ы, ж., зб.

Непаліўныя землі ў зонах арашальнага земляробства. // Пасевы на такіх землях.

бага́рны, ‑ая, ‑ае.

Сухадольны, без штучнага арашэння. Багарнае земляробства.

багаро́дзіца, ‑ы, ж.

У хрысціянскай рэлігіі — матка боская, маці Хрыста.

•••

Сядзець як багародзіца гл. сядзець.

багасло́ў, ‑лова, м.

1. Спецыяліст у галіне багаслоўя.

2. Навучэнец старэйшых класаў духоўнай семінарыі.

багасло́ўе, ‑я, н.

Вучэнне аб рэлігіі і яе догматах.

багасло́ўскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да багаслоўя. Багаслоўскія кнігі. // Звязаны з дзейнасцю багасловаў. Багаслоўскія дыспуты.

бага́та,

1. Прысл. да багаты (у 1, 2 і 3 знач.).

2. Разм. Многа, у вялікай колькасці. Багата дзён прайшло. Багата вады ўцякло. □ Навокал было багата нерасталага снегу. Лынькоў.