Verbum

нораў, ✂, м.

1. Характар, сукупнасць душэўных якасцей.

   • Круты н.
   • Розныя па нораву.

2. Звычай, уклад жыцця, звычка.

◊

• З норавам — упарты, наравісты.

норд, ✂, м. (спец.).

Поўнач, паўночны напрамак, а таксама паўночны вецер.

• Н.-вест. (паўночны захад, паўночна-заходні вецер).
• Н.-ост (паўночны-ўсход, паўночна-ўсходні вецер).

|| прым. нордавы, ✂.

норка, ✂, ж.

Драпежны пушны звярок сямейства куніцавых з густой бліскучай поўсцю, а таксама футра гэтага звярка.

|| прым. норкавы, ✂.

• Норкавая шуба.

норма, ✂, ж.

1. Устаноўленая мера, сярэдняя велічыня чаго-н.

   • Н. выпрацоўкі.
   • Н. выпадзення ападкаў.

2. Агульнапрызнаныя, узаконеныя ў пэўным асяроддзі правілы паводзін людзей у грамадстве, агульнапрынятае правіла ў мове, літаратуры.

   • Дыпламатычныя нормы.
   • Нормы беларускай літаратурнай мовы.
   • Прыйсці (увайсці) у норму (прыйсці да звычайнага стану).

3. Загаловак кнігі, звычайна скарочаны, які даецца дробным шрыфтам на першай старонцы кожнага друкаванага аркуша ўнізе з левага боку (спец.).