Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

нож, , ж.

Прылада для рэзання, якая складаецца з ляза і тронак, а таксама рэжучая частка розных машын, інструментаў.

  • Без нажа зарэзаць (дапячы каму-н. прыдзіркамі, папрокамі).
  • Памерці пад нажом (у час аперацыі).
  • На нажах з кім-н. (перан. у варожых адносінах).
  • Нож у спіну каму-н. (перан. аб подлым, здрадніцкім учынку).
  • (Як) нож у сэрца (перан. наносіць крыўду, боль, пакуты).

|| прым. нажавы, .

  • Нажавая рана.

ножка, , ж.

  1. гл. нага.

  2. Апора, стойка (стала, крэсла і пад.).

    • Н. крэсла.
  3. Ніжняя частка грыба або сцябло расліны.

  4. Рассоўная частка некаторых інструментаў (спец.).

    • Н. цыркуля.

  • Казіная ножка — самаробная папяроса ў выглядзе люлькі.

ножны1,

Футарал для шаблі, кінжала і пад.

ножны2,

  1. Вялікія нажніцы.

    • Садовыя н.
  2. Машына для рэзання чаго-н. з дапамогай пары вялікіх нажоў.

    • Дыскавыя н.

ножык, , м.

Тое, што і нож, невялікі нож.

  • Складаны н.

|| памянш. ножычак, .