Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

жэрабя, , н.

  1. Умоўны знак, дробная рэч і пад., што выцягваецца наўгад з шэрагу такіх жа прадметаў пры вызначэнні права на што-н., якой-н. чарговасці і пад.

    • Цягнуць ж.
  2. перан. Лёс, доля.

жэрах, , м.

Прэснаводная драпежная рыба сямейства карпавых з чырванаватымі ніжнімі плаўнікамі.

жэрдка, , ж.

Шост з доўгага тонкага ствала дрэва, ачышчанага ад галля.

|| зб. жэрдзе, .

|| памянш. жэрдачка, .

|| прым. жардзяны, .

жэрці, ; незак. (разм. груб.).

Тое, што і жраць.

|| зак. зжэрці, .