Verbum

тубылец, ✂, м.

Тое, што і туземец.

|| ж. тубылка, ✂.

|| прым. тубыльскі, ✂.

тувінцы, ✂, м.

Народ цюркскай моўнай групы, які складае асноўнае насельніцтва Рэспублікі Тувы, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.

|| ж. тувінка, ✂.

|| прым. тувінскі, ✂.

туга, ✂, ж.

Журба, маркота, смутак.

• У песні чулася т.

туга...

Першая частка складаных слоў у знач. тугі, напр. тугаплаўкі, тугадум.

тугаваты, ✂.

Трохі тугі.

• Тугаватая спружына.
• Работа ішла тугавата (прысл.).

тугавухі, ✂.

Які недачувае; глухаваты.

|| наз. тугавухасць, ✂.

тугадум, ✂, м. (разм.).

Чалавек, які марудна ўсведамляе, павольна думае.

|| ж. тугадумка, ✂.

тугаплаўкі, ✂.

Які плавіцца пры тэмпературы, што перавышае тэмпературу плаўленага жалеза.

• Т. метал.

|| наз. тугаплаўкасць, ✂.

тугі, ✂.

1. Моцна нацягнуты.

   • Тугая струна.

2. Да адказу напханы чым-н.; пругкі, ядраны.

   • Т. мяшок.
   • Т. качан капусты.

3. Які цяжка сціскаецца або расцягваецца.

   • Тугая спружына.

4. перан. Які заўсёды адчувае цяжкасці ў вырашэнні, выкананні чаго-н. (разм.).

   • Яму туга (прысл.) давалася работа.

◊

• Тугі на вуха (разм.) — глухаваты.

|| наз. тугасць, ✂.

тугрык, ✂, м.

Грашовая адзінка Манголіі.