Verbum

дзялільны, ✂.

1. Які адносіцца да дзялення (у 2 знач.).

2. Прызначаны для нанясення дзяленняў на вымяральныя шкалы (спец.).

   • Д. цыркуль.
   • Дзялільная машына.

дзялімае, ✂, н.

Лік або велічыня, якая падвяргаецца дзяленню.

дзялімасць, ✂, ж.

Уласцівасць цэлага ліку дзяліцца на другі цэлы лік без астачы.

• Адзнакі дзялімасці.

дзяліцца, ✂; незак.

1. Валодаць здольнасцю дзяліцца на другі лік без астачы.

   • Дзесяць дзеліцца на пяць.

2. Падзяляцца на часці.

   • Вучні дзеляцца на групы.

3. Раздзяляць маёмасць з кім-н.

   • Дзяліліся сыны з бацькамі.

4. чым і з кім. Аддаваць каму-н. частку свайго чаго-н.

   • Д. апошнім кавалкам хлеба.

5. перан., кім з чым. Узаемна абменьвацца чым-н.

   • Д. думкамі.
   • Д. вопытам.

|| зак. падзяліцца, ✂ і раздзяліцца, ✂.

|| наз. дзяленне, ✂ і раздзяленне, ✂.

дзяліць, ✂; незак.

1. Падзяляць на часткі, размяркоўваць.

   • Д. маёмасць.
   • Д. на порцыі.
   • Д. вучняў на групы.

2. што на што. Рабіць арыфметычнае дзеянне.

   • Д. адзін лік на другі.

3. што з кім. Аддаваць каму-н. частку чаго-н. свайго для сумеснага карыстання: дзяліць з кім-н.

   • Таварышы дзялілі ўсё папалам.
   • Д. хлеб і соль.

4. перан., што з кім. Перажываць што-н. разам з кім-н.

   • Д. з кім-н. радасць і гора.

|| зак. падзяліць, ✂ і раздзяліць, ✂.

|| наз. дзяленне, ✂.

дзялок, ✂, м. (неадабр.).

Чалавек, які лоўка вядзе свае справы, не грэбуючы ніякімі сродкамі для дасягнення мэты.

• Біржавыя дзялкі.
• Д. цёмных спраў.

дзяльба, ✂, ж.

Падзел, размеркаванне.

• Д. здабычы.
• Д. маёмасці.

дзяляга, ✂, м. (разм. неадабр.).

Чалавек, заклапочаны толькі такімі справамі, якія прыносяць найбліжэйшую асабістую выгаду.

дзялянка, ✂, ж.

1. Участак зямлі, лесу, адведзены для апрацоўкі, пад высечку.

2. Участак зямлі пад лесам; дача.

3. Тое, што атрымана пры дзяльбе, частка, доля.

|| прым. дзяляначны, ✂.

дзяляцтва, ✂, н.

Вузкі практыцызм, пры якім выпускаецца з-пад увагі грамадскі бок справы.

|| прым. дзяляцкі, ✂.