Verbum

электрычка, ✂, ж. (разм.).

Электрычная чыгунка, а таксама поезд такой чыгункі.

• Вячэрняя э.

электрычнасць, ✂, ж.

1. Сукупнасць з’яў, у якіх выяўляецца існаванне, рух, узаемадзеянне зараджаных часціц.

   • Вучэнне аб электрычнасці.

2. Энергія, што атрымліваецца ў выніку выкарыстання такіх з’яў.

   • Прымяненне электрычнасці ў тэхніцы.

3. Асвятлення, атрыманае на аснове гэтай энергіі.

   • Запаліць э.

|| прым. электрычны, ✂.

• Э. зарад.
• Э. ток.
• Электрычная лямпа.

элемент, ✂, м.

1. Састаўная частка чаго-н., .кампанент.

   • Культура складаецца з многіх элементаў.

2. Доля, некаторая частка ў складзе чаго-н.

   • Інтэрнацыянальныя элементы ў беларускай тэрміналогіі.

3. мн. Асновы, пачатак чаго-н. (кніжн.).

   • Элементы матэматыкі.

4. Пра чалавека, асобу як члена якой-н. сацыяльнай групы.

   • Прагрэсіўныя элементы грамадства.

5. Простае рэчыва, якое не раскладаецца на састаўныя часткі звычайнымі хімічнымі метадамі (спец.).

   • Перыядычная сістэма элементаў (Мендзялеева).

6. Хімічная крыніца электрычнага току.

   • Гальванічны э.

|| прым. элементны, ✂.

элементарны, ✂.

1. Які мае адносіны да элементаў (у 6 знач.).

   • Э. састаў рэчыва.

2. Пачатковы, што адносіцца да асноў чаго-н.

   • Элементарная фізіка.
   • Элементарныя веды.

3. перан. Нескладаны, прасцейшы, такі, які павінен быць вядомы кожнаму.

   • Элементарныя пытанні правапісу.
   • Элементарныя правілы паводзін.

4. перан. Спрошчаны, павярхоўны, абмежаваны.

   • Э. прынцып работы рухавіка.

|| наз. элементарнасць, ✂.

элеўтэракок, ✂, м.

Хмызняковая расліна, якая валодае лекавымі ўласцівасцямі.

|| прым. элеўтэракокавы, ✂.