Verbum

цвёрдападнябенны, ✂.

Тое, што і сярэднеязычны.

цвёрдахарактарны, ✂.

Стойкі, непахісны ў сваіх дзеяннях, учынках.

цвёрды, ✂.

1. Які складаецца са шчыльна прылеглых частак, не мяккі, стабільны па форме пры нармальных умовах, у адрозненне ад вадкага і газападобнага.

   • Цвёрдае паліва.
   • Цвёрдае рэчыва.

2. Які з цяжкасцю паддаецца сцісканню, згінанню, рэзанню і пад.

   • Цвёрдая драўніна.
   • Цвёрдая зямля.

3. перан. Устойлівы, непахісны.

   • Ц. намер.
   • Цвёрдае рашэнне.

4. Трывалы, стабільны.

   • Цвёрдыя цэны.
   • Цвёрдая зарплата.

5. Добра засвоены, трывалы, грунтоўны.

   • Цвёрдае веданне прадмета.

○

• Цвёрдыя зычныя — зычныя гукі, якія вымаўляюцца без набліжэння сярэдняй часткі языка да цвёрдага паднябення.

• Цвёрды знак — назва літары «ь» у рускай азбуцы.

|| наз. цвёрдасць, ✂.

цвід, ✂, м.

Стракатая шарсцяная ці вігоневая матэрыя з дыяганальным перапляценнем нітак.

|| прым. цвідавы, ✂.

цвік, ✂, м.

1. Металічны або драўляны стрыжань, завостраны на канцы, прызначаны для змацоўвання чаго-н.

   • Забіваць цвікі ў дошку.

2. Самае значнае, галоўнае (разм.).

   • Ц. праграмы.
   • Ц. сезону.

|| памянш. цвічок, ✂.

|| прым. цвіковы, ✂ і цвікарны, ✂.

• Цвіковая прамысловасць.
• Цвікарны цэх.

цвікар, ✂, м.

Рабочы, які займаецца вырабам цвікоў.

цвікарня, ✂, ж.

Майстэрня па вырабу цвікоў.

цвілы, ✂.

1. Пакрыты цвіллю.

   • Ц. хлеб.

2. Які патыхае цвіллю.

   • Ц. пах.

цвіль, ✂, ж.

1. Плесневы налёт на чым-н., які ўзнікае ад сырасці, гніення і пад.; (на вадкасці) бросня.

2. перан. Аб чым-н. застойным, шкодным.

   • Адолець адвечную ц.

|| прым. цвільны, ✂.

• Ц. грыбок.

цвінтар, ✂, м.

Царкоўны двор, агароджанае месца вакол царквы, дзе выконвалі розныя царкоўныя абрады і хавалі некаторых служыцеляў царквы.

• На цвінтары раслі векавыя ліпы.

|| прым. цвінтарны, ✂.