Verbum

людзі, ✂.

1. ужыв. таксама для абазначэння ўсіх, а таксама асоб, якія належаць да пэўнага асяроддзя, групы.

   • Л. рады лету, а пчолы цвету (прыказка).
   • Л. навукі.
   • Маладыя л. (маладыя мужчыны).
   • Бываць на людзях (быць сярод людзей).
   • Вывесці ў л. (дапамагчы заняць пэўнае месца ў грамадстве).
   • Выйсці ў л. (дасягнуць трывалага або высокага месца ў грамадстве).

2. У ваенным асяроддзі: жывая сіла, салдаты.

   • Страты ў людзях і тэхніцы.

3. Кадры, працаўнікі.

   • Калгасу патрэбны л.

4. Слугі, наймічкі, парабкі (уст.).

|| прым. людскі, ✂.

• Людская памяць.
• Шчасце людское.

людны, ✂.

1. Такі, дзе прысутнічае многа людзей.

   • Л. рынак.

2. З вялікім насельніцтвам або такі, дзе жыве многа людзен.

   • Л. горад.
   • Людная вуліца.

|| прым. люднасць, ✂.

людская, ✂, ж. (уст.).

Памяшканне для слуг пры панскім маёнтку.

людскі, ✂.

1. Чалавечны, паважлівы.

   • Людскія адносіны.

2. Добры, прыгодны для чаго-н.

   • Гэта людская рэч.

|| наз. людскасць, ✂.

людцы, ✂, н. (разм.).

Ласк. да людзі (у 1 знач.),

• Л. добрыя, ратуйце!

люк, ✂, м.

1. Адтуліна, якая закрываецца векам, напр. на палубе карабля і інш.

   • Каналізацыйны л.

2. Адтуліна для зброі ў борце судна, самалёта і інш. (спец.).

   • Люкі для кулямётаў.

|| прым. люкавы, ✂.

люкс​¹, ✂, м. (спец.).

Адзінка вымярэння асветленасці.

люкс​², прым., нязм.

1. Багаты, раскошны па абсталяванню, абслугоўванню.

   • Каюта л.
   • Атэлье л.

2. Вышэйшага класа, разраду, гатунку.

   • Шакалад л.

|| прым. люксавы, ✂.

люлька​¹, ✂, ж.

Прылада для курэння, якая складаецца з цыбука і коўшыка для тытуню.

• Пыхкаць люлькай.

|| памянш. люлечка, ✂.

|| прым. люлечны, ✂.

люлька​², ✂, ж.

1. Тое, што і калыска (у 1 знач.).

2. Вісячы памост з бартамі для падымання на вышыню рабочых, будаўнічых матэрыялаў, інструментаў для работы на вышыні.

3. Частка лафета (спец.).

|| прым. люлечны, ✂.

• Л. транспарцёр.