люлька

назоўнік | жаночы род

  1. Тое, што і калыска (у 1 знач.).

  2. Вісячы памост з бартамі для падымання на вышыню рабочых, будаўнічых матэрыялаў, інструментаў для работы на вышыні.

  3. Частка лафета (спецыяльны тэрмін).

|| прыметнік: люлечны.

  • Л. транспарцёр.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)