люлька​1 назоўнік | жаночы род

Прылада для курэння, якая складаецца з цыбука і коўшыка для тытуню.

  • Пыхкаць люлькай.

|| памяншальная форма: люлечка.

|| прыметнік: люлечны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)