люлька​1, ✂, ж.

Прылада для курэння, якая складаецца з цыбука і коўшыка для тытуню.

  • Пыхкаць люлькай.

|| памянш. люлечка, ✂.

|| прым. люлечны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)