Verbum

электрод, ✂, м. (спец.).

1. Праваднік, пры дапамозе якога частка электрычнага ланцуга, што ўтвараецца правадамі, злучаецца з часткай ланцуга, што праходзіць у неметалічным асяроддзі (вадкасці, газе і інш.).

   • Дадатны э. (анод).
   • Адмоўны э. (катод).

2. Элемент канструкцыі, па якім куды-н. падводзіцца электрычны ток.

   • Зварачны э.

|| прым. электродны, ✂.

электроліз, ✂, м. (спец.).

Хімічны працэс распаду рэчыва на састаўныя часткі пры праходжанні праз яго электрычнага току.

|| прым. электролізны, ✂.

электрометр, ✂, м.

Прыбор для вымярэння электрычнага напружання, электрычнага патэнцыялу.

электрон, ✂, м. (спец.).

Элементарная часціца з найменшым адмоўным электрычным зарадам.

|| прым. электронны, ✂.

электроніка, ✂, ж.

Навука аб узаемадзеянні электронаў з электрамагнітнымі палямі і аб метадах стварэння электрычных прыбораў і ўстройстваў.

электронна-...

Першая частка складаных слоў са знач. электронны (у 2 знач.), напр. электронна-акустычны, электронна-аптычны, электронна-вылічальны, электронна-вымяральны, электронна-лічыльны, электронна-мікраскапічны, электронна-ядзерны.

электронна-вылічальны, ✂.

Які мае адносіны да электронных сродкаў, прызначаных для вылічальных аперацый, пераўтварэння інфармацыі, для кіравання механізмамі, агрэгатамі і пад.

• Электронна-вылічальная машына.

электронны, ✂.

1. гл. электрон.

2. Звязаны з выкарыстаннем уласцівасцей электронаў, заснаваны на іх уласцівасцях.

   • Электронная вылічальная машына (ЭВМ).
   • Э. мікраскоп.
   • Электронная лінза.

электрызаваць, ✂; зак. і незак.

1. Перадаць (перадаваць) якому-н. целу электрычны разрад.

2. перан. Узбудзіць, давесці (узбуджаць, даводзіць) да пэўнага стану.

|| зак. наэлектрызаваць, ✂.

|| звар. наэлектрызавацца, ✂.

|| наз. электрызацыя, ✂.

электрык​¹, ✂, м.

1. Спецыяліст у галіне электрычнасці, электратэхнікі.

2. Электратэхнік, электраманцёр.

   • Выклікаць электрыка.