Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеілмноруыэюя

гістарычны, ✂.

  1. гл. гісторыя.

  2. Які рэальна існаваў, не выдуманы.

    • Г. факт.

  3. Які адносіцца да часу, ад якога захаваліся рэчавыя помнікі (напр. рукапісы); проціл. дагістарычны.

    • Гістарычная эпоха.

  4. Выключна важны, які ўвайшоў у гісторыю.

    • Гістарычныя рашэнні.

|| наз. гістарычнасць, ✂.

  • Г. мастацкага твора.

гістарыяграфія, ✂, ж.

  1. Навука аб развіцці гістарычных ведаў і аб метадах гістарычнага даследавання.

  2. Сукупнасць гістарычных даследаванняў, прысвечаных якому-н. перыяду ці праблеме.

    • Г. Вялікага княства Літоўскага.

|| прым. гістарыяграфічны, ✂.

гістолаг, ✂, м.

Спецыяліст у галіне гісталогіі.

гісторык, ✂, м.

  1. Вучоны, даследчык у галіне гісторыі.

  2. Выкладчык гісторыі як вучэбнага прадмета.

гісторыя, ✂, ж.

  1. Рэчаіснасць у яе развіцці і руху.

    • Законы гісторыі.

  2. Навука аб развіцці чалавечага грамадства.

    • Г. старажытнага свету.
    • Г. сярэдніх вякоў.

  3. Ход развіцця, руху чаго-н.

    • Г. раслін.
    • Г. знешняга гандлю.
    • Г. хваробы.

  4. Сукупнасць фактаў і падзей, што адносяцца да мінулага жыцця; мінулае, якое захавалася ў паняцці людзей.

    • Народныя вясельныя абрады ўжо сталі гісторыяй.

  5. Расказ, апавяданне пра што-н.

    • Дзеці любяць слухаць займальныя гісторыі.

  6. Здарэнне, выпадак, пераважна непрыемныя.

    • Трапіць у сумную гісторыю.
    • Вось дык г.!

|| прым. гістарычны, ✂.

гітара, ✂, ж.

Струнны шчыпковы музычны інструмент з корпусам-рэзанатарам у выглядзе васьмёркі і доўгім грыфам.

|| прым. гітарны, ✂.

гітарыст, ✂, м.

Музыкант, які іграе на гітары.

|| ж. гітарыстка, ✂.

|| прым. гітарысцкі, ✂.

гіцаль, ✂, м.

  1. Той, хто знімае скуры з забітых жывёл; скуралуп (у 1 знач.; уст., абл.).

  2. Свавольнік, гарэза (разм.).

    • Ах, ты г.!

  3. Вешалка ў верхняй вопратцы.

    • Г. трэба прышыць.

гічка, ✂, ж.

Вузкая і доўгая спартыўная шлюпка з нізкімі бартамі.

гіяцынт, ✂, м.

  1. Травяністая расліна сямейства лілейных з прадаўгаватымі вузкімі лістамі і пахучымі кветкамі, сабранымі ў суквецце.

  2. Мінерал чырвонага ці залаціста-аранжавага колеру.

|| прым. гіяцынтавы, ✂.