гіцаль, ✂, м.

  1. Той, хто знімае скуры з забітых жывёл; скуралуп (у 1 знач.; уст., абл.).

  2. Свавольнік, гарэза (разм.).

    • Ах, ты г.!

  3. Вешалка ў верхняй вопратцы.

    • Г. трэба прышыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)