Verbum

трапкач, ✂, м.

Ручнік з доўгімі махрамі, звычайна з грубага палатна.

трапло, ✂, н.

1. Прылада, пры дапамозе якой трэплюць лён.

2. перан. Чалавек, які гаворыць лухту, бязглуздзіцу, пустазвон (разм.).

трапны, ✂.

1. Які дакладна пападае ў цэль; метка накіраваны ў цэль.

   • Т. стрэл.

2. перан. Які дакладна і правільна падмячае, схоплівае што-н., дакладна і востра выражае, перадае асноўную сутнасць з’явы і пад.

   • Т. выраз.

|| наз. трапнасць, ✂.

трапятацца, ✂; незак.

1. Пастаянна рухацца, варушыцца, дрыжаць.

   • Трапечацца лісце асіны.
   • Трапечуцца ветразі.  

2. Сутаргава падскокваць, біцца аб што-н.

   • У сетцы трапяталася рыба.

3. Адчуваць дрыжыкі, моцнае хваляванне.

   • Сэрца трапечацца ў грудзях.

|| наз. трапятанне, ✂.

трапятаць, ✂; незак.

1. Дрыжаць, варушыць чым-н.

   • Лісце трапятала на ветры.
   • Верабей трапеча крыламі.

2. Мільгаць (пра агеньчыкі).

   • Удалечыні трапяталі невядомыя агеньчыкі.

3. Узмоцнена часта біцца (пра сэрца).

   • Сэрца трапятала ад радасці.

4. Адчуваць страх перад кім-н.

   • Перад ім кожны трапеча.

|| наз. трапятанне, ✂.

трапяткі, ✂.

1. Які пастаянна варушыцца, дрыжыць; дрыгатлівы.

   • Вецер скалыхнуў трапяткое лісце.

2. Лёгкі, хуткі ў рухах, поўны энергіі.

   • Т. конь.

трапятлівы, ✂.

Тое, што і трапяткі (у 1 знач.).

траса, ✂, ж.

1. Напрамак лініі дарогі, канала і пад.

   • Т. трубаправода.

2. Дарога, шлях.

   • Аўтамабільная т.
   • Паветраная т.

3. След, які пакідае за сабой трасіруючая куля, снарад і пад.

   • Т. ракеты.

|| прым. трасавы, ✂.

трасалогія, ✂, ж.

Раздзел крыміналістыкі, які займаецца фіксацыяй і вывучэннем слядоў, пакінутых на месцы злачынства чалавекам, машынай і інш.

|| прым. трасалагічны, ✂.

трасілка, ✂, ж. (спец.).

Машына для ачысткі льнянога валакна.