Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

фехтавальшчык, , м.

Спартсмен, які займаецца фехтаваннем.

|| ж. фехтавальшчыца, .

фехтаваць, ; незак.

Біцца на рапірах, шпагах, шаблях і пад. са спартыўнымі мэтамі.

|| наз. фехтаванне, .

|| прым. фехтавальны, .

фешэнебельны, , ж. (кніжн.).

Які адпавядае патрабаванням найлепшага густу і моды; элегантны, раскошны.

  • Ф. дом адпачынку.

|| наз. фешэнебельнасць, .

фея, , ж.

У заходнееўрапейскай казачнай літаратуры — істота жаночага полу, здольная на цуды; чараўніца.

  • Добрая ф.
  • Злая ф.