Verbum

ірыгатар, ✂, м.

Спецыяліст па ірыгацыі.

ірыгацыя, ✂, ж.

Штучнае абвадненне зямель.

|| прым. ірыгацыйны, ✂.

• І. канал.

ірыс​¹, ✂, м.

Радужная абалонка вока.

ірыс​², ✂, м.

1. Сорт цвёрдых вязкіх цукерак у выглядзе кубікаў карычневага колеру.

2. адз. Суканыя каляровыя ніткі для вышывання, вязання.

ірыска, ✂, ж. (разм.).

Адна цукерка ірысу.

ірэгулярны, ✂ (кніжн.).

Нерэгулярны, не падпарадкаваны агульным правілам.

• Ірэгулярныя войскі (якія не ўваходзяць у састаў рэгулярнай арміі).

|| наз. ірэгулярнасць, ✂.

іск, ✂, м.

Зварот ў суд з патрабаваннем аб абароне грамадзянскіх правоў.

• Прад’явіць і.

|| прым. іскавы, ✂.

• Іскавая заява.

іскра, ✂, ж.

1. Маленькая часцінка распаленага або палаючага рэчыва.

   • Электрычная і. (род электрычнага разраду).

2. Яркі зіхатлівы водбліск, бліскучая кропка.

   • Іскры снегу.

3. перан., чаго. Пачатак, пробліск, праяўленне якога-н. пачуцця, думкі, таленту.

   • Іскры надзеі.

◊

• Аж іскры з вачэй пасыпаліся (разм.) — пра замарачэнне ад болю ў выніку моцнага ўдару па галаве.

|| памянш. іскарка, ✂.

|| прым. іскравы, ✂.

іскрамётны, ✂ (кніжн.).

1. Які кідае іскры, іскрысты.

   • І. агонь.

2. перан. Яркі, агністы.

   • І. позірк.

|| наз. іскрамётнасць, ✂.

іскрысты, ✂.

Які ззяе, зіхаціць іскрамі; які вылучае іскры.

• І. снег.
• Іскрыстае віно.

|| наз. іскрыстасць, ✂.