Verbum

цурчаць, ✂; незак.

1. Цячы, ліцца цурком.

2. Утвараць гукі булькання, пералівання (пра вадкасць).

|| наз. цурчанне, ✂.

цыбаты, ✂.

1. Высокі, хударлявы.

   • Ц. хлопец.

2. Пра тонкія і доўгія ногі.

   • Дзяцюк заскакаў на сваіх цыбатых нагах.

|| наз. цыбатасць, ✂.

цыбік, ✂, м. (уст.).

Скрынка з чаем вагой да двух пудоў.

• Чай у цыбіках.

цыбук​¹, ✂, м.

1. Полы трубкападобны стрыжань курыльнай люлькі.

2. Сцябло.

   • Кукурузныя цыбукі.

цыбук​², ✂, м. (спец.).

Вінаградны чаранок, які выкарыстоўваецца для пасадкі.

цыбулепадобны, ✂.

Па форме і выгляду падобны на цыбулю.

|| наз. цыбулепадобнасць, ✂.

цыбуліна, ✂, ж.

1. Патоўшчаная частка (звычайна падземная) сцябла некаторых раслін.

   • Ц. цюльпана.

2. Галоўка цыбулі.

   • Пакрышыць цыбуліну ў суп.

3. Расшыраная частка некаторых органаў, частка арганізма.

   • Ц. воласа.

|| памянш. цыбулінка, ✂.

цыбульны, ✂.

1. гл. цыбуля.

2. Які па смаку, паху нагадвае цыбулю.

   • Цыбульная прыправа.

3. Падобны па форме на цыбуліну.

   • Цыбульныя купалы цэркваў ззялі на сонцы.

цыбуля, ✂, ж.

1. Агароднінная расліна сямейства лілейных з цыбулінай у падземнай частцы і трубчастымі лістамі зверху.

   • Пасадзіць цыбулю.

2. зб. Ядомыя трубчастыя лісты або падземныя галоўкі гэтай расліны.

   • Зялёная ц.
   • Рэпчатая ц.

3. Назва некаторых травяністых цыбульных раслін сямейства лілейных.

   • Ц. мядзведжая.

|| памянш. цыбулька, ✂.

|| прым. цыбульны, ✂.

• Сямейства цыбульных (наз.).

цыбур, ✂, м. (разм.).

Сцябло, звычайна полае і пругкае.

• Цыбуры сланечніку.