Verbum

вязка, ✂, ж.

1. гл. вязаць.

2. Звязак аднародных прадметаў, звязаны ахапак чаго-н.

   • В. абаранкаў.
   • В. дроў.

вязкі, ✂.

1. Цягучы, клейкі.

   • Вязкае рэчыва.

2. Ліпкі, які засмоктвае, гразкі.

   • Вязкае балота.

|| наз. вязкасць, ✂.

вязнуць, ✂; незак.

Засядаць у чым-н. вязкім, грузнуць.

• Ногі вязнуць у дрыгве.
• В. у снезе.

|| зак. завязнуць, ✂ і увязнуць, ✂.

вязь, ✂, ж.

Старажытнае дэкаратыўнае пісьмо, у якім літары звязаны ў непарыўны арнамент, а таксама злучэнне, спляценне сумежных літар у адзін складаны знак.

• Напісаць славянскай вяззю.

вякаць, ✂; незак. (разм.).

1. Падаваць час ад часу слабы голас.

   • У сенцах вякаў кот.

2. Гаварыць пустое, не вартае ўвагі.

|| аднакр. вякнуць, ✂.

|| наз. вяканне, ✂.

вялены, ✂.

Прыгатаваны вяленнем.

• Вяленая рыба.

вялізны, ✂.

Вельмі значны па велічыні, надта вялікі.

• Вялізнае дрэва.

вялікадзяржаўны, ✂.

Уласцівы буйной дзяржаве, прасякнуты непавагай да меншых нацый і народнасцей.

◊

• Вялікадзяржаўны шавінізм — ідэалогія і палітыка прадстаўнікоў пануючай нацыі, якія аб’яўляюць сваю нацыю вышэйшай сярод іншых.

вялікасны, ✂ (высок.).

1. Важны, велічны.

   • В. позірк.

2. Урачыста ўзняты, поўны велічы.

   • В. гімн.

|| наз. вялікаснасць, ✂.

вялікасць, ✂, ж.

1. Тое, што і веліч (у 2 знач.).

2. Тытулаванне манархаў і іх жонак (у спалучэнні з займеннікамі ваша, іх, яго, яе).

   • Яго імператарская в.