Verbum

круціцца, ✂; незак.

1. Вярцецца па кругу або вакол сваёй восі.

   • Свердзел круціцца.

2. Быць ахопленым віхравым рухам; кружыцца.

   • Снег круціўся ля страхі.
   • У паветры круціўся пыл.

3. Пастаянна быць дзе-н., ля каго-, чаго-н.

   • Пастаянна к. ля магазіна.
   • Дзіця круціцца ля бацькі.

4. Неспакойна паварочвацца то ў адзін, то ў другі бок, вярцецца.

   • К. на месцы.

5. перан. Быць у пастаянных клопатах, турботах.

   • Цэлы дзень кручуся на кухні.

6. Хітрыць, выкручвацца (разм.).

   • Як ні круціся, а праўда ёсць праўда.

7. Быць у любоўных адносінах з кім-н.; любіцца (разм.).

|| аднакр. крутнуцца, ✂ і крутануцца, ✂.

|| наз. кручэнне, ✂.

круціць, ✂; незак.

1. Вярцець па кругу.

   • К. сячкарню.
   • К. кран.

2. Паварочваць то ў адзін, то ў другі бок.

   • К. галавой.

3. Звіваючы, вырабляць, скручваць што-н.

   • К. перавяслы.
   • К. папяросу.

4. Звязваць, сцягваць.

   • К. рукі назад.

5. Уздымаючы, прыдаваць віхравы рух чаму-н.

   • Вецер круціць пыл.
   • Мяцеліца круціць (без дап.).

6. Хітрыць, не даваць прамога адказу (разм.).

   • Гэты чалавек праўду не гаворыць, а круціць.

7. Караючы, цягаць за вушы, валасы (разм.).

   • К. сына за вуха.

8. перан. Распараджацца па-свойму, камандаваць, не лічачыся з чыімі-н. інтарэсамі.

   • Мужам круціла, як хацела (разм.).

9. Быць у любоўных адносінах з кім-н. (разм.).

10. Свідраваць дзіркі ў чым-н.

11. перан. Прычыняць рэзкі боль.

    • Цэлы дзень круціць, усё ломіць.

|| зак. скруціць, ✂.

|| аднакр. крутнуць, ✂ і крутануць, ✂.

|| наз. кручэнне, ✂.

|| прым. круцільны, ✂.

• Круцільная машына.

круча, ✂, ж.

Круты спуск, абрыў.

кручаны, ✂.

1. Зроблены скручваннем.

   • Кручаная пража.
   • К. абаранак.

2. Хворы на шаленства (пра жывёл; разм.).

   • К. сабака.

3. перан. Заблытаны, неспакойны.

   • К. лёс.
   • Кручаная доля.

4. Спіралепадобны, віты.

   • Кручаная лесвіца.

кручкатвор, ✂, м. (неадабр.).

Чалавек, схільны да кручкатворства.

|| ж. кручкатворка, ✂.

|| прым. кручкатворскі, ✂.

кручкатворства, ✂, н.

Канцылярская валакіта, цяганіна, бюракратычныя прыдзіркі.

кручок, ✂, м.

1. Металічнае прыстасаванне з загібам на адным канцы для розных мэт.

   • Дзвярны к.
   • Рыбалоўны к.

2. Росчырк, завіток на пісьме.

   • Пісаць з кручкамі.

3. перан. Прыдзірка, зачэпка да каго-н. (разм.).

4. Тое, што і кручкатвор (неадабр.).

5. Мера гарэлкі, роўная 250 г. (уст.).

|| прым. кручковы, ✂ і кручочны, ✂.

крушня, ✂, ж. (абл.).

Куча камення.

крушон, ✂, м.

1. Сумесь белага вінаграднага віна з ромам, лікёрам і каньяком, іншы раз са свежымі фруктамі.

2. Прахаладжальны фруктовы напітак. У такую спёку шкляначка крушону выратавала б душу ад пакуты.

|| прым. крушонны, ✂.

крушына, ✂, ж.

Невялікае лісцевае дрэва сямейства крушынавых з чорнымі неядомымі ягадамі, а таксама слабіцельная настойка з кары гэтага дрэва.

|| прым. крушынавы, ✂.

• К. куст.
• Сямейства крушынавых (наз.).