Verbum

мякіна, ✂, ж.

Адходы, якія застаюцца пасля абмалоту і ачысткі зерневых, бабовых культур і лёну.

|| прым. мякінны, ✂.

• М. хлеб.

мякіннік, ✂, м.

1. мн. -аў.

2. Памяшканне, куды ссыпаюць мякіну.

3. Той, хто харчуецца хлебам з мякінай (разм.).

4. Паўднёвая расліна з сямейства злакаў.

   • М. безасцюковы.

мякіш, ✂, м.

1. Мяккая частка печанага хлеба.

2. Мяккая частка чаго-н.; мякаць.

мякка...

Першая частка складаных слоў са знач.:

1. мяккі (у 1 знач.), напр. мяккападнябенны, мяккатканы;
2. з мяккім (у 1 знач.), напр. мяккаскуры, мяккацелы, мяккахвосты, мяккашэрсны;
3. мяккі (у 3 знач.), напр. мяккаачэрчаны, мяккадзейны, мяккапругкі;
4. з мяккім (у 4 знач.), напр. мяккасардэчнасць, мяккасардэчны.

мяккасардэчны, ✂.

Які вызначаецца душэўнай мяккасцю, дабрынёй, чуласцю.

|| наз. мяккасардэчнасць, ✂.

мяккацелы, ✂.

1. З мяккім целам, вялымі мускуламі.

2. перан. Які лёгка паддаецца чужому ўплыву; бязвольны.

   • М. чалавек.

|| наз. мяккацеласць, ✂.

мяккі, ✂.

1. Які ўгінаецца пры націсканні, няцвёрды, эластычны, далікатны.

   • М. хлеб.
   • М. абутак.
   • Мяккія валасы.
   • Мяккія рукі.

2. Прыемны для ўспрымання, не рэзкі.

   • М. голас.
   • Мяккае святло.

3. Плаўны, павольны.

   • Мяккія рухі.

4. перан. Лагодны, ціхі, спагадлівы.

   • М. характар.
   • М. чалавек.

5. Нястрогі, паблажлівы.

   • М. прыгавор.

6. Цёплы, несуровы.

   • М. клімат. Мяккая зіма.

7. Які ўтрымлівае мала вапнавых солей.

   • Мяккая вада.

8. На транспарце: з мяккімі сядзеннямі або прызначаны для выкарыстання мяккіх сядзенняў.

   • М. вагон.

9. Аб зычных гуках: якія вымаўляюцца набліжэннем сярэдняй часткі языка да цвёрдага паднябення; процілегласць цвёрды.

◊

• Мяккі знак — назва літары «ь».

|| памянш. мякенькі, ✂.

|| наз. мяккасць, ✂.

мякнуць, ✂; незак.

1. Рабіцца мяккім, размякаць.

   • Сухары мякнуць у вадзе.

2. перан. Рабіцца вялым, расслабленым.

3. перан. Прыходзіць у стан душэўнай дабрыні, чуласці, спагадлівасці.

|| зак. намякнуць, ✂ і размякнуць, ✂.

мякчэць, ✂; незак.

1. Рабіцца мяккім, мякчэйшым.

   • Ад мазі скура мякчэе.

2. перан. Лагаднець, дабрэць.

   • Сэрца яго паступова мякчэла.

|| зак. памякчэць, ✂.

мяла, ✂, н.

1. Драўляны таўкач, якім таўкуць бульбу, расціраюць харчовыя прадукты.

2. перан. Цяльпук, непаваротлівы, няспрытны чалавек (разм.).

◊

• Дурань і мяла зломіць (разм. неадабр.) — неразумны чалавек і добрую справу сапсуе.

• Ні ў кола ні ў мяла (разм. неадабр.) — пра няўмелага, няздатнага чалавека.