Verbum

анлайнавы слоўнік

дысцыплінарны, ✂.

гл. дысцыпліна.
Папраўчы, звязаны са справамі аб парушэнні дысцыпліны.
- Дысцыплінарнае спагнанне.

дыфамацыя, ✂, ж.

Апавяшчэнне ў друку звестак (сапраўдных або ўяўных), якія ганьбяць, няславяць каго-н.

|| прым. дыфамацыйны, ✂.

дыферэнцыраваць, ✂; зак. і незак.

Расчляніць (расчляняць), адрозніць (адрозніваць) асобнае, прыватнае пры разглядзе, вывучэнні чаго-н. (кніжн.).
- Д. нормы расцэнак.
Знайсці (знаходзіць) дыферэнцыял (у 1 знач.; спец.).

|| наз. дыферэнцыяцыя, ✂ і дыферэнцыраванне, ✂.

дыферэнцыял, ✂, м.

У матэматыцы: галоўная лінейная частка прырашчэння залежнай пераменнай велічыні (функцыі), якая прыбліжана выражае значэнне гэтага прырашчэння, а таксама прырашчэнне незалежнай пераменнай велічыні.
Механізм у прыводзе вядучых колаў аўтамабіля, трактара і іншых колавых машын, які дазваляе праваму і леваму вядучым колам круціцца з рознай хуткасцю (спец.).
- Д. з канічнымі зубчатымі коламі.

|| прым. дыферэнцыяльны, ✂.

дыферэнцыяльны, ✂.

дыфірамб, ✂, м.

У старажытных грэкаў: урачыстая харавая песня ў гонар бога Дыяніса.
перан. Перабольшаная пахвала; усхваленне.
- Спяваць дыфірамбы каму-, чаму-н. (непамерна ўсхваляць).

|| прым. дыфірамбічны, ✂.

дыфракцыя, ✂, ж.

У фізіцы: агібанне хвалямі (светлавымі, гукавымі і пад.) сустрэчных перашкод.

|| прым. дыфракцыйны, ✂.

дыфтонг, ✂, м.

У лінгвістыцы: спалучэнне ў адным складзе двух галосных гукаў, не раздзеленых зычнымі.

|| прым. дыфтангічны, ✂.

дыфтэрыт, ✂, м. і дыфтэрыя, ✂, ж.

Заразная пераважна дзіцячая хвароба, якая суправаджаецца паражэннем зева, слізістых абалонак носа і гартані.

|| прым. дыфтэрытны, ✂ і дыфтэрыйны, ✂.

дыфузія, ✂, ж. (спец.).

Пранікненне аднаго рэчыва ў другое пры іх узаемным датыканні ў выніку цеплавога перамяшчэння часцінак рэчыва.

|| прым. дыфузійны, ✂.