дыфірамб, ✂, м.

  1. У старажытных грэкаў: урачыстая харавая песня ў гонар бога Дыяніса.

  2. перан. Перабольшаная пахвала; усхваленне.

    • Спяваць дыфірамбы каму-, чаму-н. (непамерна ўсхваляць).

|| прым. дыфірамбічны, ✂.

  • Дыфірамбічныя вершы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)