Verbum

дырэктар, ✂, м.

Кіраўнік прадпрыемства, якой-н. дзяржаўнай або навучальнай установы.

• Д. фабрыкі.
• Д. вучылішча.
• Д. саўгаса.

|| ж. дырэктарка, ✂.

|| прым. дырэктарскі, ✂.

дырэктарат, ✂, м.

Калегія дырэктараў якога-н. буйнога прадпрыемства, ведамства на чале з галоўным дырэктарам.

дырэктарыха, ✂, ж. (разм.).

Жонка дырэктара.

дырэкторыя, ✂, ж. (гіст.).

Урад у Францыі ў час Французскай буржуазнай рэвалюцыі 1795—1799 гг.

дырэктыва, ✂, ж.

Абавязковае для выканання кіруючае ўказанне вышэйшага органа.

|| прым. дырэктыўны, ✂.

дырэктыўны, ✂.

1. гл. дырэктыва.

2. перан. Катэгарычны, які мае характар дырэктывы.

   • Дырэктыўныя ўказанні.

|| наз. дырэктыўнасць, ✂.

дырэкцыя, ✂, ж.

1. Кіраўнічы орган прадпрыемства, ведамства, навучальнай установы на чале з дырэктарам.

   • Распараджэнне дырэкцыі.

2. Памяшканне; дзе знаходзіцца дырэкцыя.

|| прым. дырэкцыйны, ✂.

дыс... (гл. таксама дыз...), прыстаўка.

Утварае дзеясловы і назоўнікі са знач. адсутнасці або процілегласці, напр. дысгарманіраваць, дыскваліфікаваць, дысгармонія, дыскамфорт, дыслакацыя, дысфункцыя.

дысананс, ✂, м.

1. Негарманічнае спалучэнне музычных гукаў; проціл. кансананс (спец.).

2. перан. Тое, што ўносіць разлад у што-н., рэзка пярэчыць чаму-н.

   • Яго думка прагучала дысанансам на сходзе.

дысгарманіраваць, ✂; незак.

Знаходзіцца ў дысгармоніі, змяшчаць у сабе дысгармонію.