Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

бязву́сы, .

  1. Без вусоў.

    • Бязвусыя юнакі.
  2. Безасцюковы.

    • Бязвусая пшаніца.

|| наз. бязвусасць, .

бязвы́езны, .

Аб працяглым без выездаў жыцці, знаходжанні на адным месцы.

  • Бязвыезнае жыццё.

бязвы́платны, .

Бясплатны, дармавы.

  • Бязвыплатнае адчужэнне (у юрыспрудэнцыі).

бязвы́хадны, .

Пра становішча, з якога няма выйсця.

  • Бязвыхаднае становішча.

|| наз. бязвыхаднасць, .

бязглу́здзіца, , ж. (разм.).

Тое, што пярэчыць сэнсу; недарэчнасць, глупства.

  • Вярзе бязглуздзіцу.

бязгрэ́шны, .

  1. Які не рабіў грахоў.

    • Гэта быў б. чалавек.
  2. Які не мае ў сабе нічога дрэннага; чысты.

    • Бязгрэшныя думкі.

|| наз. бязгрэшнасць, .

бязгу́чны, .

Які не суправаджаецца гукамі; ціхі.

  • Б. плач.

|| наз. бязгучнасць, .

бязда́рнасць, , ж.

  1. гл. бяздарны.

  2. Бяздарны чалавек (разм.).

    • Гэты супрацоўнік — поўная б.

бязда́рны, .

Які не мае таленту, здольнасцей.

  • Б. паэт.

|| наз. бяздарнасць, .

бяздзе́йнасць, , ж.

Адсутнасць дзейнасці; пасіўнасць.

  • Нельга мірыцца з бяздзейнасцю.