бязгу́чны, ✂.

Які не суправаджаецца гукамі; ціхі.

  • Б. плач.

|| наз. бязгучнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)