Verbum

дужа, прысл. (абл.).

Надта, вельмі, надзвычай.

• Д. шкада хлопца.
• Ён быў д. здзіўлены.

дужацца, ✂; незак. (разм.).

Мерацца сілай, бароцца.

• Хлопцы збіраюцца і пачынаюць д.

|| наз. дужанне, ✂.

дужка, ✂, ж.

1. гл. дуга.

2. Знак прыпынку або матэматычны знак у выглядзе вертыкальнай рысы (прамой, закругленай, фігурнай).

   • Круглыя дужкі.
   • Квадратныя дужкі.
   • Фігурныя дужкі.
   • Узяць у дужкі.
   • Вынесці за дужкі.
   • Раскрыць дужкі.

3. Ручка або якая-н. іншая частка прадмета ў форме невялікай дугі.

   • Д. замка.

|| прым. дужачны, ✂.

дужы, ✂.

Які валодае вялікай фізічнай сілай.

• Узяўся за гуж, не кажы, што не дуж (прыказка).

|| наз. дужасць, ✂.

• Прыродная д.

дужэць, ✂; незак. (разм.).

Станавіцца дужэйшым, набірацца сіл.

• Хлопчык рос і дужэў.

дула, ✂, н.

Выхадная адтуліна канала ствала агнястрэльнай зброі, а таксама сам ствол.

• Д. нагана.

|| прым. дульны, ✂.

дуліна, ✂, ж. (абл.).

Грушавае дрэва і плод, тое, што і дуля (у 1 знач.).

дуля, ✂, ж.

1. Фруктовае дрэва сямейства ружакветных з акруглымі прадаўгаватай формы пладамі, а таксама плод гэтага дрэва (абл.).

   • Бабуля частавала нас смачнымі дулямі.

2. Кукіш, фіга (разм. груб.).

   • Даць, паказаць дулю.

дума​¹, ✂, ж.

1. Роздум, разважанне.

   • Думу думаць.

2. Жанр украінскай гістарычнай народнай песні.

   • Казацкія думы.

дума​², ✂, ж.

Назва розных органаў цэнтральнага, а таксама мясцовага кіраўніцтва ў Расіі.

• Дзяржаўная д.
• Баярская д.
• Гарадская д.

|| прым. думны, ✂ і думскі, ✂.

• Думныя баяры.
• Думскі дэпутат.