Verbum

чытальнік, ✂, м.

Чалавек, які з высокім майстэрствам чытае творы мастацкай літаратуры; артыст, дэкламатар.

|| ж. чытальніца, ✂.

|| прым. чытальніцкі, ✂.

чытальны, ✂.

Прызначаны для чытання, заняткаў з кнігамі, часопісамі.

• Чытальная зала.

чытальня, ✂, ж.

Спецыяльнае памяшканне ў бібліятэцы, у клубе для чытання ці заняткаў.

• Купіць кнігі для чытальні.

чытанка, ✂, ж.

Кніжка, падручнік, дзе змешчаны невялікія тэксты, творы ці ўрыўкі з твораў для практыкавання ў чытанні, набыцця навыкаў чытання; хрэстаматыя.

чытацца, ✂; незак.

1. Паддавацца чытанню; быць чытальным.

   • Апавяданне чытаецца з цікавасцю.
   • Надпіс цяжка чытаецца.

2. безас. Пра наяўнасць жадання ці магчымасці чытаць.

   • Мне сягоння не чытаецца.

3. перан. Распазнавацца, угадвацца па якіх-н. прыкметах.

   • У вачах чытаўся сум.

чытаць, ✂; незак.

1. Адрозніваць і спалучаць літары ў словы, знаёміцца са зместам напісанага.

   • Ч. кнігу.
   • Ч. па складах.
   • Бегла ч.

2. Разумець, разбірацца ў якіх-н. знаках, абазначэннях.

   • Ч. ноты.
   • Ч. чарцяжы.

3. Па знешніх прыкметах распазнаваць, угадваць што-н. (перажыванні, думкі і пад.).

   • Ч. чужыя думкі.
   • Ён чытаў у яе вачах страх.

4. Пераказваць які-н. тэкст на памяць.

   • Ч. на памяць байкі.

5. Выкладаць вусна перад аўдыторыяй.

   • Ч. лекцыі.

◊

• Чытаць мараль (натацыі, павучанні) — гаварыць з кім-н. строгім тонам, робячы вымову, дакараючы за што-н.

|| зак. прачытаць, ✂.

|| наз. чытанне, ✂, чытка, ✂ і прачытанне, ✂.

чытач, ✂, м.

1. Той, хто чытае якія-н. творы, да каго звернуты творы пісьменнасці.

   • Апавяданне спадабалася чытачам.

2. Наведвальнік, абанент грамадскай бібліятэкі, чытальні.

   • Бібліятэка праводзіць перарэгістрацыю чытачоў.

|| ж. чытачка, ✂.

|| прым. чытацкі, ✂.

чытка, ✂, ж.

1. гл. чытаць.

2. Чытанне ўголас чаго-н.

3. Чытанне акцёрамі п’есы па ролях (від рэпетыцыі).

чытэльны, ✂.

Які лёгка чытаецца; выразны.

• Ч. почырк.

|| наз. чытэльнасць, ✂.

чых​¹, ✂, м.

Тое, што і чханне.

• Раптам на яго напаў чых.