Verbum

бунта́р, ✂, м.

1. Удзельнік бунту.

2. перан. Неспакойны чалавек, які пратэстуе супраць чаго-н., заклікае да рашучых дзеянняў, да перавароту ў чым-н.

|| ж. бунтарка, ✂.

|| прым. бунтарскі, ✂.

бунта́рны, ✂.

Уласцівы бунтару, мяцежны; прасякнуты бунтарскім духам.

• Бунтарная натура.

бунта́рства, ✂, н.

Рэзкае абурэнне, пратэст, якія суправаджаюцца непакорнасцю.

|| прым. бунтарскі, ✂.

• Б. дух.

бунтаўшчы́к, ✂, м.

Удзельнік бунту.

|| ж. бунтаўшчыца, ✂.

|| прым. бунтаўшчыцкі, ✂.

бунчу́к, ✂, м.

Дрэўка з прывязаным конскім хвастом як сімвал улады (у казацкіх атаманаў, украінскіх і польскіх гетманаў, турэцкіх пашоў).

|| прым. бунчуковы, ✂ і бунчужны, ✂.

бур, ✂, м. (спец.).

Інструмент для свідравання.

бу́ра, ✂, ж.

1. Вецер вялікай разбуральнай сілы, звычайна з дажджом або снегам.

   • Разгулялася б.

2. перан. Пра бурнае развіццё сацыяльных працэсаў у грамадстве.

   • Грымоты рэвалюцыйнай буры.

3. перан., чаго або якая. Пра бурнае выяўленне пачуццяў.

   • Б. воплескаў.

4. Шум, крык.

   • У хаце паднялася сапраўдная б.

○

• Магнітная бура — моцныя ваганні магнітнага поля Зямлі, звязаныя з уварваннем у каляземную прастору касмічных часціц.

◊

• Бура ў шклянцы вады (іран.) — гарачая спрэчка з-за дробязных прычын.

бурава́ты, ✂.

Які мае шэра-карычневае адценне.

бурава́я, ✂, ж.

Вышка для бурэння.

• Працаваць на буравой.

бураве́снік, ✂, м.

Марская птушка з загнутай дзюбай, вузкімі і доўгімі крыламі.