Verbum

экспатрыяцыя, ✂, ж. (кніжн.).

Дабравольнае ці прымусовае высяленне каго-н. за межы радзімы, якое звязана з пазбаўленнем грамадзянства.

|| прым. экспатрыяцыйны, ✂.

экспедзіраваць, ✂; зак. і незак. (спец.).

Адправіць (адпраўляць) па прызначэнню (карэспандэнцыю, тавар і пад.).

|| наз. экспедзіраванне, ✂.

экспедытар, ✂, м.

1. Работнік, які займаецца прыёмам, адпраўленнем і рассылкай чаго-н. (спец.).

2. У царскай Расіі: чыноўнік, начальнік аддзела ў некаторых установах.

|| прым. экспедытарскі, ✂.

экспедыцыя, ✂, ж.

1. Адпраўка і прыём грузаў (спец.).

   • Э. пасылак.

2. Установа ці аддзел установы, якія займаюцца рассылкай ці адпраўкай чаго-н. (спец.).

   • Э. газет.

3. Паездка, паход групы асоб, атрада з навуковымі, даследчымі мэтамі.

   • Дыялекталагічная э.
   • Паехаць у экспедыцыю.

4. Група ўдзельнікаў такой паездкі.

   • Члены экспедыцыі.

|| прым. экспедыцыйны, ✂.

эксперт, ✂, м.

Спецыяліст, які дае заключэнні пры разглядзе якога-н. пытання.

• Высокакваліфікаваны э.
• Судовы э.

|| прым. эксперты, ✂.

экспертыза, ✂, ж.

Разгляд якога-н. пытання экспертамі для дачы заключэння.

• Медыцынская э.

эксперымент, ✂, м.

1. Навуковы вопыт.

   • Ставіць э.

2. Увогуле — вопыт, спроба зрабіць, ажыццявіць што-н. новае.

   • Псіхалагічны э.

|| прым. эксперыментальны, ✂.

эксперыментаваць, ✂; незак.

Праводзіць эксперыменты.

• Э. з марскімі свінкамі.

|| наз. эксперыментаванне, ✂.

эксперыментатар, ✂, м.

Асоба, якая праводзіць эксперымент (у 1 знач.).

• Вучоны-э.

|| прым. эксперыментатарскі, ✂.

эксплуатаваць, ✂; незак.

1. Падвяргаць эксплуатацыі (у 1 знач.).

   • Э. працоўных.

2. Падвяргаць эксплуатацыі (у 2 знач.).

   • Э. тэхніку.

|| наз. эксплуатаванне, ✂.