Verbum

роўнавугольны, ✂.

Які мае роўныя вуглы.

• Р. многавугольнік.

роўнавялікі, ✂.

У матэматыцы: роўны па плошчы або аб’ёму.

• Роўнавялікія фігуры.

роўнастаронні, ✂.

Які мае роўныя стораны.

• Р. трохвугольнік.

роўнасць, ✂, ж.

1. Уласцівасць і стан роўнага, а таксама пра вялікае роўнае месца.

   • Гаворка раптам страціла р.
   • Палявая р.

2. Поўнае падабенства, аднолькавасць (па велічыні, колькасці, якасці і пад.).

   • Р. сіл.

3. Становішча людзей у грамадстве, што выяўляецца ў аднолькавых адносінах да сродкаў вытворчасці і ў карыстанні аднолькавымі палітычнымі і грамадзянскімі правамі.

   • Р. народаў і нацый.

4. У матэматыцы: суадносіны паміж велічынямі, якія паказваюць, што адна велічыня роўная другой.

   • Знак роўнасці (=).
   • Ставіць знак роўнасці паміж кім-, чым-н. (перан. прызнаваць раўнацэнным).

роўніца, ✂, ж.

1. Пасма валакна, злёгку скручаная, якая ідзе на выраб пражы (спец.).

2. Тое, што і раўня (разм.).

   • Ёй няма роўніцы ў танцах.

|| прым. роўнічны, ✂.

роўны, ✂.

1. Гладкі, прамы, які не мае ўзвышэнняў, патаўшчэнняў, выгібаў.

   • Роўная мясцовасць.
   • Дарога ідзе роўна (прысл.).
   • Роўнае вудзільна.

2. Аднолькавы, надта падобны, такі ж (па велічыні, значэнню, якасці).

   • Роўныя сілы.
   • На роўных пачатках.
   • Быць роўным каму-н.
   • Гаварыць як з роўным (наз.).
   • Як роўныя (на роўных правах, падставах, у роўных адносінах).

3. Раўнамерны, спакойны.

   • Р. пульс.
   • Роўна (прысл.) дыхаць.
   • Р. голас.

4. Пастаянна аднолькавы і спакойны, ураўнаважаны.

   • Роўнае жыццё.
   • Р. характар.

5. Цалкам аднолькавы па велічыні.

   • Роўныя долі.

6. Які знаходзіцца на адной лініі з кім-, чым-н. (па вышыні, глыбіні і пад.).

   • Кукуруза вырасла роўная з чалавекам.

◊

• Роўны лік — лік круглымі лічбамі, без капеек, без дробаў.

роўнядзь, ✂, ж.

Роўнае месца, раўніна; роўная паверхня чаго-н., гладзь.

• Снежная р. палёў.
• Люстраная р. азёр.

рохкаць, ✂; зак.

Пра свінню: утвараць характэрныя адрывістыя гукі.

|| аднакр. рохкнуць, ✂ і рохнуць, ✂.

|| наз. рохканне, ✂.

рошчына, ✂, ж.

1. Негустое цеста на дражджах або з закваскай, якое пасля замешваюць.

2. Цэментны, будаўнічы раствор.

|| прым. рошчынны, ✂.