Verbum

роў​¹, ✂, м.

Доўгае паглыбленне, выкапанае ў зямлі.

• Процітанкавы р.

|| памянш. равок, ✂.

роў​², ✂, м.

1. Моцны працяглы крык некаторых жывёл.

   • Мядзведжы р.
   • Р. самалётаў.
   • Р. буры (перан.).

2. Моцны плач (разм.).

   • Дзеці ўсчалі р.

роўма:

• роўма раўці (разм.) — вельмі моцна раўці, плакаць.

роўна.

1. у знач. вык. Пра адсутнасць няроўнасцей, упадзін, узгоркаў.

   • Р., як на стале.
   • Зімой у полі р. і бела.

2. роўна з, прыназ. з Т.. На адной лініі (вышыні, глыбіні і пад.) з кім-, чым-н., на адным узроўні з кім-, чым-н.

   • Нагрузіць мяхоў на калёсы роўна з канём.

3. часц. Дакладна, якраз.

   • Р. поўдзень.
   • Р. праз паўгадзіны.

роўна... (а таксама раўна...).

Першая частка складаных слоў са знач.:

• 1) роўны, з роўным, напр. роўнавугольны, роўнаразмешчаны, роўнарасстаўлены;
• 2) аднолькава, падобна, напр. роўнавялікі, роўнадаступны, роўнаімавернасны, роўнамагчымы, роўнатрывалы.

роўнавугольны, ✂.

Які мае роўныя вуглы.

• Р. многавугольнік.

роўнавялікі, ✂.

У матэматыцы: роўны па плошчы або аб’ёму.

• Роўнавялікія фігуры.

роўнастаронні, ✂.

Які мае роўныя стораны.

• Р. трохвугольнік.

роўнасць, ✂, ж.

1. Уласцівасць і стан роўнага, а таксама пра вялікае роўнае месца.

   • Гаворка раптам страціла р.
   • Палявая р.

2. Поўнае падабенства, аднолькавасць (па велічыні, колькасці, якасці і пад.).

   • Р. сіл.

3. Становішча людзей у грамадстве, што выяўляецца ў аднолькавых адносінах да сродкаў вытворчасці і ў карыстанні аднолькавымі палітычнымі і грамадзянскімі правамі.

   • Р. народаў і нацый.

4. У матэматыцы: суадносіны паміж велічынямі, якія паказваюць, што адна велічыня роўная другой.

   • Знак роўнасці (=).
   • Ставіць знак роўнасці паміж кім-, чым-н. (перан. прызнаваць раўнацэнным).

роўніца, ✂, ж.

1. Пасма валакна, злёгку скручаная, якая ідзе на выраб пражы (спец.).

2. Тое, што і раўня (разм.).

   • Ёй няма роўніцы ў танцах.

|| прым. роўнічны, ✂.