Verbum

рот, ✂, м.

1. Поласць паміж верхняй і ніжняй сківіцамі, якая мае адтуліну ў ніжняй частцы твару.

   • Паласкаць р.
   • Горка ў роце.
   • Дыхаць ротам.
   • Адкрыць р. (таксама перан. надта здзівіцца; разм.).
   • У р. не лезе што-н. каму-н. (не хоча і не можа есці; разм.).
   • Не браць у р. чаго-н. (не есці або не піць, не ўжываць; разм. У р. не бярэ гарэлкі).
   • Разявіць р. (таксама перан. тое, што і адкрыць рот; разм.).
   • Баяцца р. разявіць (перан.; баяцца што-н. сказаць, паспрачацца; разм.).
   • Заціснуць р. каму-н. (таксама перан. не даць свабодна выказацца; прымусіць маўчаць; разм.).
   • Заляпіць р. каму-н. (перан. подкупам, падарункамі прымусіць маўчаць, не гаварыць праўду; разм. неадабр.).
   • Не закрываючы рота гаварыць (не змаўкаючы; разм.).
   • У р. глядзець каму-н. (таксама перан. угодліва слухаць або слухацца каго-н.; разм. неадабр.).

2. Абрысы і разрэз губ.

   • Вялікі р.
   • Прыгожы р.

3. У жывёл: тое, што і пашча.

   • Рыбін р.

4. перан. Ядок, утрыманец (разм.).

   • Карміць шэсць ратоў.
   • Лішні р. у сям’і.

|| памянш. роцік, ✂ і раток, ✂.

• Маленькі роцік або раток.

|| павел. рацішча, ✂.

|| прым. ротавы, ✂.

• Ротавая поласць.

рота, ✂, ж.

Падраздзяленне ў пяхоце і некаторых іншых родах войск, якое ўваходзіць у склад батальёна.

• Камандзір роты.
• Санітарная р.
• Цэлая р. каго-н. (перан. надта многа).

|| прым. ротны, ✂.

• Р. камандзір.
• Загад ротнага (наз.).

ротар, ✂, м. (спец.).

1. Вярчальная частка, вал у машынах.

2. Машына (транспартнае прыстасаванне, прылада), якая кіруецца аўтаматычна і загатоўкі якой рухаюцца па дугах акружнасці разам з прыладамі, якія іх апрацоўваюць.

|| прым. ротарны, ✂.

• Ротарная лінія (комплекс ротараў у 2 знач.).

ротмістр, ✂, м.

У царскай арміі: афіцэрскі чын у кавалерыі, які адпавядаў капітану ў пяхоце, а таксама асоба ў гэтым чыне.

|| прым. ротмістрскі, ✂.