Verbum

крыўдны, ✂.

Які заключае ў сабе крыўду, прычыняе крыўду.

• Крыўдная мянушка.
• Крыўдныя словы.

крыўляка, ✂, м.; ✂, ж., ✂ (разм.).

Чалавек, які крыўляецца; ламака.

крыўляцца, ✂; зак.

Рабіць грымасы, трымацца ненатуральна; ламацца.

• К. перад люстэркам.

|| наз. крыўлянне, ✂.

крыха, ✂, ж.

Нязначная колькасць, часцінка чаго-н.

• К. хлеба.

крыхабор, ✂, м. (неадабр.).

Чалавек, схільны да крыхаборства.

|| прым. крыхаборскі, ✂.

крыхаборнічаць, ✂; незак. (неадабр.).

Займацца крыхаборствам, быць крыхаборам.

крыхаборства, ✂, н.

1. Празмерная дробязнасць, скупасць.

2. Увага дробязям на шкоду шырокім, важным пытанням.

|| прым. крыхаборскі, ✂.

крыху, прысл.

1. У невялікай колькасці, нямнога.

   • Узяць к. солі.
   • Назбіраць к. грыбоў.

2. Чуць-чуць; у нязначнай ступені.

   • К. падлячыцца.

крыць, ✂; незак.

1. Рабіць страху, дах.

   • К. хлеў.
   • К веранду.

2. Рэзка, груба крытыкаваць, лаяць (разм.).

   • К. недахопы.

◊

• Крый бог (божа) (разм.) — ужыв. як засцярога ад чаго-н., як забарона рабіць што-н. небяспечнае.

• Крыць матам каго (разм.) — лаяць груба.

• Няма чым крыць (разм.) — няма чаго сказаць у адказ, у апраўданне.

• Няхай бог крые (разм.) — ужыв. як пажаданне, пазбаўленне ад чаго-н. дрэннага.

|| зак. накрыць, ✂ і пакрыць, ✂.

крычаць, ✂; незак.

1. Моцным голасам выражаць унутраны стан.

   • К. ад болю.
   • Крычаць, што аж у Крычаве чуваць!

2. Гучна гаварыць.

   • Не трэба к., гавары спакойна.

3. Гаварыць з кім-н. рэзкім тонам, лаяць каго-н.

   • К. на дзяцей.

4. перан. Шмат гаварыць пра што-, каго-н., многа пісаць у друку, прыцягваючы агульную ўвагу.

   • Так і крычаць газеты аб перамогах.
   • Аб такой падзеі нельга многа к.

◊

• Крычма крычаць (разм.) — вельмі моцна крычаць (ад страху, крыўды і пад.).

• Хоць гвалт (каравул) крычы (разм.) — пра цяжкае бязвыхаднае становішча.

|| аднакр. крыкнуць, ✂.