Verbum

крычаць, ✂; незак.

1. Моцным голасам выражаць унутраны стан.

   • К. ад болю.
   • Крычаць, што аж у Крычаве чуваць!

2. Гучна гаварыць.

   • Не трэба к., гавары спакойна.

3. Гаварыць з кім-н. рэзкім тонам, лаяць каго-н.

   • К. на дзяцей.

4. перан. Шмат гаварыць пра што-, каго-н., многа пісаць у друку, прыцягваючы агульную ўвагу.

   • Так і крычаць газеты аб перамогах.
   • Аб такой падзеі нельга многа к.

◊

• Крычма крычаць (разм.) — вельмі моцна крычаць (ад страху, крыўды і пад.).

• Хоць гвалт (каравул) крычы (разм.) — пра цяжкае бязвыхаднае становішча.

|| аднакр. крыкнуць, ✂.