Verbum

тэ́нар

(іт. tenore)

1) самы высокі мужчынскі голас, а таксама спявак з такім голасам;

2) духавы музычны інструмент, які ўваходзіць у склад духавых аркестраў.

тэндэ́нцыя

(с.-лац. tendentia, ад лац. tendere = накіроўваць, імкнуцца)

1) напрамак развіцця чаго-н. (грамадства, эканомікі, культуры і інш.), імкненне, свядомы намер (напр. т. да прагрэсу, дэмакратычныя тэндэнцыі);

2) асноўная думка, ідэя, накіраванасць мастацкага, навуковага твора (напр. т. рамана);

3) прадузятая думка, якую імкнуцца навязаць чытачу, гледачу, слухачу (напр. п’еса з тэндэнцыяй).

тэ́ндэр

(англ. tender)

форма выдачы заказаў на пастаўку тавараў або падрадаў на выкананне пэўных работ на падставе прапаноў некалькіх пастаўшчыкоў або падрадчыкаў з мэтай забеспячэння найбольш выгадных камерцыйных або іншых умоў здзелкі для арганізатараў гандлю.

тэ́ніс

(англ. tennis)

спартыўная гульня ў мячык, які перакідваецца ўдарамі ракетак ад аднаго гульца да другога праз нізкую сетку, што раздзяляе корт.