Verbum

сінаго́га

(гр. synagoge = сход)

яўрэйскі малітоўны дом.

сінгл

(англ. single = адзін, адзіны)

1) гульня ў тэніс, калі кожны бок прадстаўлены адным гульцом;

2) дыск з запісам песень аднаго аўтара або выканаўцы.

сіндро́м

(гр. syndromos = які разам бяжыць)

1) комплекс сімптомаў, характэрных для якога-н. захворвання;

2) перан. сукупнасць прымет якой-н. грамадскай з’явы, падзеі, што мае звычайна негатыўныя вынікі (напр. чарнобыльскі с.).

сіндыка́т

(фр. syndicat, ад гр. syndikas = які дзейнічае сумесна)

1) манапалістычнае аб’яднанне прадпрыемстваў з мэтай абмежавання канкурэнцыі і забеспячэння панавання на рынках;

2) назва прафсаюзаў у Францыі і некаторых іншых краінах.

сінеку́ра

(лац. sine cura = без клопату)

пасада, якая добра аплачваецца і не патрабуе асаблівых намаганняў.

сінкрэты́зм

(гр. synkretismos = злучэнне)

1) злітнасць, нерасчлянёнасць, якія характарызуюць першапачатковы, неразвіты стан якой-н. з’явы (напр. с. першабытнага мастацтва);

2) філас. разнавіднасць эклектызму, неарганічнае спалучэнне разнародных элементаў — філасофскіх поглядаў, рэлігійных сістэм і інш.

сі́нтэз

(гр. synthesis = злучэнне, спалучэнне)

1) даследаванне з’яў у іх адзінстве і ўзаемнай сувязі частак, абагульненне, звядзенне дадзеных у адзінае цэлае (параўн. аналіз 1);

2) атрыманне складаных хімічных злучэнняў з больш простых (напр. с. бялкоў).

сінтэза́тар

(ад гр. synthesis = злучэнне, спалучэнне)

клавішны электрамузычны інструмент, здольны ствараць, сінтэзаваць гукі, падобныя на гучанне музычных інструментаў.

сінхро́нны

(гр. synchronos, ад syn = разам + chronos = час)

які адбываецца адначасова, супадае ў часе (напр. с-ае вярчэнне матораў, с. пераклад).