Verbum

ранг

(ням. Rang, ад фр. rang = рад)

1) ступень адрознення, чын, званне (напр. дыпламатычныя рангі, капітан першага рангу);

2) катэгорыя, разрад якіх-н. прадметаў, з’яў, асоб (напр. работнікі высокага рангу).

рандэву́

(фр. rendez-vous = літар. прыходзьце)

1) дамоўленае раней спатканне, пераважна любоўнае;

2) вызначанае месца сустрэчы караблёў у моры, а таксама сама сустрэча.

ранжы́́р

(ням. Rangierung, ад фр. ranger = ставіць у рад)

1) пастраенне людзей па росце ў адну шарэнгу;

2) перан. пэўны парадак у чым-н., устаноўлены правіламі і традыцыямі.

ра́нча

(ісп. rancho)

1) сядзіба ў краінах Лацінскай Амерыкі;

2) ферма, звычайна жывёлагадоўчая, у ЗША.