Verbum

ра́да

(польск. rada, ад ням. Rath)

1) савет прадстаўнікоў у розныя гістарычныя перыяды ў Польшчы і Беларусі (напр. паны-рада Вялікага княства Літоўскага);

2) сумеснае абмеркаванне якіх-н. пытанняў, нарада;

3) парада;

4) сродак, паратунак, выйсце (напр. няма рады, не даць рады).

рада́р

[англ. radar, ад ra(dio) d(etecting) a(nd) r(anging) = выяўленне і вызначэнне адлегласці пры дапамозе радыё]

тое, што і радыёлакатар.

радыеакты́ўны

(ад лац. radius = прамень + activus = дзейны)

здольны распадацца на элементарныя часціцы і выпраменьваць энергію (напр. р-ыя мінералы).

радыетэрапі́я

(ад лац. radius = прамень + гр. therapeia = лячэнне)

лячэнне з дапамогай іанізуючых выпрамяненняў; выкарыстоўваецца пераважна пры злаякасных пухлінах.

радыефо́бія

(ад лац. radius = прамень + гр. phobos = страх)

мед. перавялічаная боязь радыеактыўнага паражэння.

ра́дыё

(лац. radio = выпраменьваю)

1) спосаб перадачы інфармацыі на адлегласць пры дапамозе электрамагнітных хваль;

2) устройства для прыёму электрамагнітных хваль, якія пасылаюцца радыёстанцыяй.

радыёла

(англ. radiola)

апарат, у якім спалучаны радыёпрыёмнік з электрапрайгравальнікам грампласцінак.

радыёлака́тар

(англ. radiolocator, ад лац. radio = выпраменьванне + locare = змяшчаць)

устройства для выяўлення і вызначэння месцазнаходжання аб’ектаў у прасторы па адбітых ад іх радыёхвалях.

радыёста́нцыя

(ад лац. radio = выпраменьваю + statio = стаянка)

комплекс устройстваў для прыёму і перадачы інфармацыі з дапамогай радыёхваль.

радыётрансля́цыя

(ад лац. radio = выпраменьваю + translatio = перадача)

перадача радыёпраграм з дапамогай правадной лініі сувязі.