Verbum

піа́р

[англ. PR, ад p(ublic) r(elations) = грамадскія сувязі]

сістэма інфармацыйных сувязей прадстаўнікоў улады з грамадскасцю, якая ажыццяўляецца прэс-сакратарамі або спецыяльнымі служачымі пэўных уладных структур.

пігме́й

(гр. pigmaios = велічынёй з кулак)

1) прадстаўнік нізкарослых плямён у Цэнтральнай Афрыцы і Паўднёва-Усходняй Азіі;

2) перан. чалавек надта малога росту;

3) перан. нікчэмны, абмежаваны чалавек.

пігме́нт

(лац. pigmentum = фарба, мазь)

1) рэчыва ў арганізме чалавека, жывёл і раслін, якое надае афарбоўку скуры, валасам, кветкам і інш.;

2) хімічнае злучэнне, якое ў выглядзе парашкоў прымяняецца для фарбавання пластмас, гумы і інш.

пігмента́цыя

(фр. pigmentation, ад лац. pigmentum = фарба, мазь)

афарбоўка тканак жывых арганізмаў, абумоўленая наяўнасцю пігменту 1 (напр. п. скуры).

піетэ́т

(ням. Pietät, ад лац. pietas, -atis = набожнасць)

глыбокая павага, пачцівыя адносіны да каго-н., чаго-н.

пік

(фр. ріс)

1) вострая вяршыня гары;

2) перан. кароткатэрміновы рэзкі пад’ём у развіцці чаго-н. (напр п. атмасфернага ціску);

гадзіна п. — час найбольшага напружання ў рабоце транспарту.

піка́нтны

(фр. piquant, ад piquer = калоць)

1) востры на смак (напр. п. соус);

2) перан. які выклікае востры інтарэс, цікавасць (напр. п. выпадак);

3) перан. прываблівы, спакуслівы (напр. п-ая знешнасць).

піке́т

(фр. piquet)

1) невялікі ваенны вартавы атрад, застава (напр. конны п.);

2) група асоб, якія стаяць дзе-н. з мэтай дэманстрацыі грамадскага пратэсту (напр. пікеты каля будынка парламента).

пікі́равацца

(фр. se piquer)

абменьвацца з’едлівымі, колкімі заўвагамі.

пікні́к

(англ. picnic)

загарадная прагулка кампаніяй з закускай на свежым паветры.