Verbum

індаса́т

(ням. Indossat, ад лац. in = на + dorsum = спіна)

асоба, якой перадаецца вэксаль, чэк або іншая каштоўная папера праз перадатачны надпіс (індасамент).

індуі́зм

(англ. hinduism, ад санскр. hindumata)

рэлігія большасці насельніцтва Індыі, звязаная з культам багоў Вішну і Шывы.

інду́кцыя

(лац. inductio = увядзенне)

спосаб разважання ад прыватных фактаў да агульных вывадаў (проціл. дэдукцыя).

індустры́я

(фр. industrie, ад лац. industria = дзейнасць)

фабрычна-заводская прамысловасць з машыннай тэхнікай (напр. цяжкая і., лёгкая і.).

індустрыяліза́цыя

(фр. industrialisation, ад с.-лац. industrialis = прамысловы)

працэс стварэння буйной машыннай вытворчасці ва ўсіх галінах народнай гаспадаркі, у першую чаргу ў прамысловасці.

індустрыя́льны

(с.-лац. industrialis = прамысловы)

звязаны з індустрыяй, яе развіццём; прамысловы (напр. і. раён, і-ыя краіны).

індыві́д

гл. індывідуум.

індывідуалі́зм

(фр. individualisme, ад лац. individuus = непадзельны)

1) тып светапогляду, у аснове якога ляжыць супрацьпастаўленне асобы (індывідуума) грамадству;

2) імкненне да выражэння сваёй асобы, індывідуальнасці ў супрацьпастаўленні сябе калектыву; паводзіны, якія выражаюць такое імкненне.

індывідуалі́ст

(фр. individualiste, ад лац. individuus = непадзельны)

чалавек, які праяўляе індывідуалізм у поглядах, паводзінах.

індывідуа́льны

(лац. individuel, ад лац. individuus = непадзельны)

1) уласцівы толькі адной асобе (індывідууму), асабісты (напр. і. густ, і. падыход);

2) які знаходзіцца ў асабістым карыстанні, не калектыўны (напр. і. транспарт);

3) асобны, адзінкавы (напр. і. выпадак).