Verbum

фарфе́йтынг

(англ. forfeiting)

прадастаўленне банкам у часовае карыстанне часткі ўласнага або прыцягненага капіталу.

фарцо́ўшчык

(ад англ. for saite = для продажу)

той, хто займаецца купляй або абменам валюты і рэчаў у іншаземцаў і спекуляцыяй імі.

фаршма́к

(ням. Vorschmack)

страва са здробленага селядца ці мяса, запечаных з бульбай, цыбуляй.

фарысе́й

(гр. pharisaios, ад ст.-яўр. paruchim = адшчапенец)

1) член рэлігійна-палітычнай секты ў Старажытнай Іудзеі, што абараняла інтарэсы заможных слаёў насельніцтва і вызначалася фанатызмам і крывадушнасцю;

2) перан. ханжа, крывадушнік.

фас

(фр. face, ад лац. facies = твар)

выгляд спераду, з твару (напр. фатаграфавацца ў фас).

фасава́ць

(польск. fasować, ад ням. fassen)

раскладваць, разважваць тавар на пэўныя часткі і запакоўваць іх, рыхтуючы да продажу.

фаса́д

(фр. façade, ад іт. facciata)

архіт. пярэдняя частка будынка, што выходзіць на вуліцу.

фасіліта́тар

(ад англ. facilitate = садзейнічаць)

чалавек, які садзейнічае правядзенню семінараў, круглых сталоў і інш.

фасо́н

(фр. façon)

1) крой, мадэль, форма якога-н. адзення, абутку (напр. сукенка новага фасону);

2) перан. пэўны спосаб, манера (напр. трымаць ф.).

фаст-фу́д

(англ. fast food)

сістэма хуткага харчавання.