Verbum

фарма́цыя

(лац. formatio = утварэнне, від)

1) пэўная стадыя ў развіцці грамадства, а таксама структура грамадства на гэтай стадыі з уласцівым толькі ёй спосабам вытворчасці;

2) сістэма поглядаў, унутраны склад (напр. чалавек новай фармацыі);

3) геал. комплекс генетычна звязаных горных парод аднаго часу і спосабу ўтварэння.

фармацэ́ўт

(гр. pharmakeutes = які робіць лякарства)

аптэчны работнік з вышэйшай або сярэдняй фармацэўтычнай (гл. фармацэўтыка) адукацыяй.

фармацэ́ўтыка

(гр. pharmakeutike)

комплекс дысцыплін, якія вывучаюць пытанні здабычы, апрацоўкі, вырабу, захоўвання і водпуску лекавых сродкаў.

фармірава́ць

(ням. formieren, ад лац. formare)

1) арганізоўваць, ствараць, састаўляць (напр. ф. дывізію, ф. урад, ф. таварны састаў);

2) выпрацоўваць у каго-н. адпаведныя рысы характару, светапогляд і інш.

фармулява́ць

(польск. formulować, ад лац. formula = форма, правіла, палажэнне)

коратка і дакладна выражаць якую-н. думку, рашэнне (напр. ф. вынікі назіранняў).

фармўля́р

(ням. Formular, ад лац. formula = форма, правіла, палажэнне)

1) асобная кніга або бланк, куды заносяцца асноўныя звесткі аб стане, эксплуатацыі якога-н. механізма, збудавання;

2) бібліятэчная ўліковая картка.

фарпо́ст

(ням. Vorposten)

1) вартавы пост, які выстаўляецца наперадзе войск, калі яны знаходзяцца недалёка ад праціўніка;

2) перан. перадавы пункт, апора чаго-н. (напр. ф. навукі).

фарс

(фр. farce, ад лац. farsus = набіты)

1) лёгкая камедыя-вадэвіль з чыста знешнімі жартаўлівымі прыёмамі;

2) перан. грубы, цынічны жарт;

3) перан. ганебнае відовішча (напр. судовы ф.).

фарсі́раваць

(фр. forcer)

1) узмацняць, паскараць што-н. (напр. ф. развіццё прамысловасці);

2) ваен. пераадольваць водную перашкоду пад агнём праціўніка.

фарту́на

(лац. fortuna, ад Fortuna = імя багіні шчасця, лёсу, удачы ў старажытнарымскай міфалогіі)

лёс, удача, шчаслівы выпадак (напр. кола фартуны).