Verbum

прэс-бюро́

(англ. press-bureau)

1) аддзел інфармацыйнага абслугоўвання журналістаў, які арганізуецца на час з’ездаў, нарад, спартыўных спаборніцтваў і інш.;

2) пастаянны інфармацыйны аддзел пры пасольствах, рэдакцыях буйных газет, агенцтвах друку і інш.

прэс-канферэ́нцыя

(англ. press-conference)

сустрэча дзяржаўных, палітычных, грамадскіх, навуковых дзеячаў з прадстаўнікамі прэсы для інфарміравання грамадзян па актуальных пытаннях.

прэс-релі́з

(англ. press-release = выпуск для прэсы)

спецыяльны бюлетэнь з актуальнай інфармацыяй, які выпускаецца ўрадавымі ўстановамі, прэс-бюро для работнікаў прэсы.

прэс-сакрата́р

(англ. press-secretary)

асоба, упаўнаважаная тлумачыць пазіцыю якога-н. афіцыйнага органа, дзяржаўнага дзеяча сродкам масавай інфармацыі.

прэтэндэ́нт

(фр. prétendant, ад лац. praetendens, -ntis = які дамагаецца)

асоба, якая дамагаецца права на што-н. (напр. п. на вакантную пасаду).

прэтэ́нзія

(с.-лац. praetensio)

1) прад’яўленне сваіх правоў на валоданне чцм-н. (напр. п. на спадчыну);

2) скарга, выражэнне незадаволенасці з выпадку чаго-н. (напр. заявіць прэтэнзію);

3) імкненне прыпісаць сабе якасці, якіх звычайна няма (напр. прэтэнзіі на культурнасць).

прэтэнцыёзны

(фр. prétentieux = патрабавальны, ад лац. praetendere = дамагацца)

1) надуманы, манерны (напр. п-ая архітэктура);

2) які прэтэндуе на значнасць, арыгінальнасць (напр. п-ыя паводзіны).

прэфе́кт

(лац. praefectus = начальнік)

1) асоба, якая займала вайсковую, адміністрацыйную, судовую або гаспадарчую пасаду ў Старажытным Рыме;

2) прадстаўнік цэнтральнага ўрада ў правінцыях, дэпартаментах, прэфектурах некаторых краін;

3) начальнік паліцыі ў некаторых краінах.

прэфекту́ра

(лац. praefectura)

1) адміністрацыйная адзінка ў старажытнарымскай імперыі;

2) адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў некаторых краінах, напр. у Японіі;

3) орган кіравання адміністрацыйна-тэрытарыяльнымі адзінкамі ў некаторых краінах, напр. у Францыі, на чале з прэфектам.

прэцэдэ́нт

(фр. précédent, ад лац. praecedens, -ntis = папярэдні)

1) выпадак ці ўчынак, які адбыўся ў мінулым і служыць прыкладам ці апраўданнем такіх жа выпадкаў ці ўчынкаў у будучым;

2) юр. рашэнне суда, вынесенае па канкрэтнай справе, якое прымаецца за ўзор пры рашэнні аналагічных спраў у будучым.