Verbum

пра́ктыка

(лац. practica, ад гр. praktikos = дзейны, актыўны)

1) дзейнасць людзей, якая накіравана на пераўтварэнне матэрыяльнага свету;

2) жыццё, рэчаіснасць як галіна праверкі вывадаў тэорыі;

3) замацаванне тэарэтычных ведаў на вытворчасці (напр. педагагічная п. студэнтаў);

4) набыты вопыт у якой-н. галіне дзейнасці (напр. п. выхавання дзяцей);

5) дзейнасць урача або юрыста (напр. адвакат са шматгадовай практыкай).

пра́ктыкум

(лац. practicum, ад гр. praktikos = дзейны, актыўны)

від практычных заняткаў па якому-н. вучэбнаму прадмету звычайна ў вышэйшых навучальных установах, а таксама вучэбны дапаможнік для правядзення такіх заняткаў.

практыцы́зм

(ням. Praktizismus, ад гр. praktikos = дзейны, актыўны)

1) залішняе захапленне практычнай дзейнасцю пры недаацэнцы тэорыі;

2) дзелавы падыход да справы; уменне ўладкоўваць справы так, каб атрымаць асабістую выгаду.

пракурату́ра

(ад лац. procurare = клапаціцца, кіраваць)

дзяржаўны орган, які сочыць за выкананнем законаў і прыцягвае да адказнасці парушальнікаў іх.

пракуро́р

(фр. procureur, ад лац. procurare = клапаціцца, кіраваць)

асоба, якая сочыць за выкананнем і правільным прымяненнем законаў, выступае ў якасці абвінаваўцы ў судовым працэсе.

праланга́цыя

(фр. prolongation, ад лац. prolongare = прадаўжаць)

юр. прадаўжэнне тэрміну дзеяння дагавора, умовы, вэксаля і інш.

прамо́ўтэр

(англ. promoter)

асоба, якая садзейнічае арганізацыі якога-н. мерапрыемства (спартыўных спаборніцтваў, здымак фільма і г. д.) шляхам прыцягнення інвестараў, спонсараў.

прамо́ўшн

(англ. promotion)

1) рэкламна-прапагандысцкая дзейнасць па прасоўванню тавару, паслугі на рынак;

2) садзейнічанне ажыццяўленню ідэі, правядзенню культурна-масавага мерапрыемства і інш.

прамо́цыя

(лац. promotio = прасоўванне)

прысуджэнне больш высокай вучонай ступені або ганаровага звання.

прамульга́цыя

(лац. promulgatio = публічнае аб’яўленне)

афіцыйная публікацыя, абнародаванне якога-н. дзяржаўнага акта, закона.