Verbum

ініцыя́тар

(фр. initiateur, ад лац. initiare = пачынаць)

асоба, група асоб або арганізацыя, якім належыць пачын у якой-н. справе.

ініцыяты́ва

(фр. initiative, ад лац. initiare = пачынаць)

1) самастойны пачын у якой-н. справе, абумоўлены ўнутраным пабуджэннем да дзеяння (напр. праявіць ініцыятыву);

2) вядучая роля ў якіх-н. дзеяннях (напр. узяць ініцыятыву ў свае рукі);

3) здольнасць да самастойных актыўных дзеянняў, прадпрымальнасць (напр. выхаванне ініцыятывы).

інкарпара́цыя

(лац. incorporatio = уключэнне)

1) далучэнне, уключэнне ў свой склад чаго-н. (напр. і. новых раёнаў);

2) юр. сістэматызацыя выдадзеных у розны час законаў па асобных галінах права без унясення змен у іх змест.

інка́са

(іт. incasso)

аперацыя атрымання банкам грошай па розных дакументах ад імя кліента і залічэння іх на яго банкаўскі рахунак.

інкаса́тар

(ад іт. incassare = літар. класці ў скрыню)

службовая асоба, якая займаецца прыёмам грошай ад гандлёвых прадпрыемстваў, арганізацый для здачы іх у банк.

інко́гніта

(іт. incognito, ад лац. incognitus = непазнаны, невядомы)

1) таемна, скрытна, хаваючы сваё імя (напр. з’явіцца і.);

2) прабыванне пад выдуманым імем (напр. захоўваць сваё і.);

3) асоба, якая ўтойвае сваё сапраўднае імя (напр. сустрэцца з і.).

інкруста́цыя

(лац. incrustatio = пакрыццё чым-н.)

узоры, малюнкі на паверхні якога-н. прадмета з урэзаных у яе кавалачкаў дрэва, косці, перламутру і інш.

інкрымінава́ць

(с.-лац. incriminare)

прад’яўляць каму-н. абвінавачванне ў чым-н. (напр. і. пакражу).

інса́йд

(англ. inside = літар. унутры)

гулец у футбольнай або хакейнай камандзе, які займае ў лініі нападу становішча паміж крайнім і цэнтральным гульцамі.

інса́йдэр

(англ. insider)

фізічная асоба, якая мае інфармацыю аб справах (стане, дзейнасці) фірмы, прадпрыемства (дырэктар, менеджэр, бухгалтар і інш.).