Verbum

баабаб

назоўнік | мужчынскі род

1. Гіганцкае трапічнае лісцевае дрэва з вельмі тоўстым ствалом.

2. Драўніна гэтага дрэва.

|| прыметнік: баабабавы.

баба

назоўнік | жаночы род | спецыяльны тэрмін

Ударная частка механічнага молата для забівання паляў і для іншых мэт.

• Чыгунная б.

баба

назоўнік | жаночы род

Ромавая баба — кекс цыліндрычнай або канічнай формы, які насычаны ромам, віном.

баба

назоўнік | ніякі род

1. Матчына або бацькава маці.

2. Старая жанчына наогул.

3. Замужняя жанчына (размоўнае).

4. множны лік: Жанчыны наогул (размоўнае).

   • Бабы пайшлі жаць.

5. Жонка (размоўнае).

   • Мая баба прыбралася як на вяселле.

6. Жанчына, якая прымала роды (размоўнае устарэлае).

   • За бабу была Праксэда з Бадзінава.

7. Пра слабахарактарнага, нясмелага мужчыну (размоўнае іранічны сэнс).

   • — Смялей, не будзь бабай — крычалі яму.

Фразеалагізмы:

• Каменная баба — старажытная статуя з каменя.
• Снегавая баба — злепленая са снегу чалавечая фігура.
• Бой-баба (размоўнае) — мажная адважная жанчына.
• Хват-баба (размоўнае) — увішная, працавітая жанчына.
• Шалёная баба (размоўнае) — жанчына з крутым характарам.

|| зборны назоўнік: баб’ё.

|| прыметнік: бабін.

• Бабіна лета — ясныя цёплыя дні ранняй восені.

баба-яга

назоўнік | жаночы род

У казках славянскіх народаў: злая вядзьмарка, чараўніца.

бабах

гукапераймальнае

1. Ужыв. гукапераймальна для перадачы моцнага грукату (выбуху, стрэлу, падзення чаго-н. цяжкага).

2. у знач. вык. Ужыв. ў знач. дзеясловаў «бабахнуць», «бабахаць» (размоўнае).

бабахнуцца

дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Зваліцца адкуль-н. з шумам.

• Б. з печы.

бабахнуць

дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

1. каго (што) і без дапаўнення. Моцна ўдарыць, стукнуць.

   • Бабахнулі дзверы.

2. Учыніць выбух, выстраліць, загрымець.

   • Бабахнуў карабін.
   • Бабахнуў гром.

|| незакончанае трыванне: бабахаць.

|| назоўнік: бабаханне.

бабка

назоўнік | жаночы род

1. Тое, што і баба (у 1, 2, 3, 4 і 5 знач.; размоўнае).

2. Жанчына, якая прымала роды (устарэлае).

   • Б.-павітуха.

бабка

назоўнік | жаночы род

Надкапытны сустаў нагі ў жывёлы, а таксама косць гэтага сустава.