баба́хнуць, ✂; зак. (разм.).

  1. каго (што) і без дапаўнення. Моцна ўдарыць, стукнуць.

    • Бабахнулі дзверы.

  2. Учыніць выбух, выстраліць, загрымець.

    • Бабахнуў карабін.
    • Бабахнуў гром.

|| незак. бабахаць, ✂.

|| наз. бабаханне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)